24 ARALIK SARIKAMIŞ'A DOĞRU...

24 Aralık'ta Sarıkamış'a doğru yürüyüşe
geçen askerlerimiz, gece dağa tırmanmaya

başladılar.

Şiddetli soğuk,korkunç tipi altında bir birlerine

tutuna tutuna,karlara bata çıka yol almaya

çalıştılar.

İliklerine kadat titreten tipinin karşısında,

üzerlerinde ki soğuk yüzü görmemiş yazlık

kıyafetleriyle yürüdüler.

Yol yokuş bitmek bilmiyor,kara saplanmış

ayaklara geçit vermiyordu.. .

Yol bitmeli,kar aşılmalıydı;nasılsa her gecenin

sabahı vardı.

İşte bu gece yürüyüşü sırasında önce gözler

donmuş,kör olduğunun kimse farkına varmamıştı.

Sabahın ilk ışıklarını görememiş,hala gece

karanlığı devam ediyor zannetmişlerdi.

Yüreklerinin aydınlığına yürümeye çalıştılar.

Yollarını aradılar ve geride kalmaya başladılar.

Geride kalanlar yavaş yavaş donuyordu.

Kapkara gecenin sabahını göremediler.

Sağ kalan birkaç asker için bir daha sabah

olmadı.

Sarıkamış'a yaklaştıklarında kar erimemiş,

ama onları eritmişti.Soğuğa bir de açlık eklendi.

Erzak getiren birliklerin askerleri de donarak

öldüğünden;açlık sağ kalanları da perişan etti.

İnanılmaz ama gerçekti;sağ kalanlar ölene dek

çarpıştılar...çarpıştılar...Yüreklerimize gömüldüler.

Dediler ki:

''VATANIMIZ SABAH AYDINLIĞINI GÖRSÜN,

BÜTÜN GECELER BİZİM OLSUN.''

alıntı

------------ --------- --------- --------- --------- ---------

''ALLAH-Ü EKBER DAĞLARINDAKİ TÜRK MÜFREZELERİNİ

ESİR ALAMADIM BİZDEN ÇOK EVVEL ALLAH'A

TESLİM OLMUŞLARDI.GERİYE KALAN BİRKAÇI,

BİZİ GÖRÜNCE SÜNGÜ TAKTI.ÜSTÜMÜZE GELDİ,

ULAŞAMADAN DONDULAR.''

Rus Kurmay Başkanı, Pietroviç